O fútbol en Vigo. Reconto antigo

Sin categoría

Sen ánimo de resultar localistas, e ao fío dun artigo publicado hoxe no xornal El País, parécenos interesante lembrar un testemuño a este respecto dun viaxeiro que estivo en Vigo en 1905 e que describe a fonda implantación deste deporte na cidade.historia futbol galicia

Fialho de Almeida estivo en Galicia en 1905 e deixou un detallado reconto da súa viaxe. É un retrato fabuloso das nosas cidades e vilas. Na súa estancia en Vigo, menciona dúas veces os partidos de futbol e resulta sorprendido pola afección dos vigueses ás prácticas deportivas.

A mania do sportismo domina. Jogam o criket e footbool com os ingleses; têm velódromo, pedalam… Entre o jardim da Alameda e o velódromo, junto ao cais, há um campo de árvores onde os rapazitos a toda hora jogam a péla e o criket que parecem jogos muito do seu entusiasmo; altercam, disputam, de meias caídas, arregaçados, vermelhos, dando pontapés na bola, safanões nos camaradas, caindo, e os mira! e os coños! e os hodidos a cada paso cruzam na disputa. Estes jogos, escuso de dizer, os exercitam. São ingleses, obrigam-nos a correr, os galegos pegam neles com simpatia, visto a súa predileção para os jogos…

Domingo: footbool. No campo entre a alameda ou jardim público e velódromo, entre ingleses e galegos, grande concorrência de mirones de todas as clases, a péla salta a alturas inverosímeis com pontapés galegos e ingleses. Os rapazes trigueiros e loiros, em trajes próprios, de camisola arregaçada de mangas e joelhos à mostra, disputam bravamente o jogo. De quando em quando, trovoadas de aplausos, amor próprio lisonjeado quando algum lance do jogo é favorável à Galiza. Até os garotos estavam interesados… Esse domingo as lojas estiveram fechadas; gente rica e pobre foi para o campo, recolhendo tarde, con merendas

 

O «making off» do Tesouro de Francisco Asorey

dehistoria, Divulgación, Patrimonio

O TESOURO

Hai uns meses, traballando nun proxecto de dinamización do comercio compostelán atopamos unha entrevista a Manuela Sánchez a muller que serviu de modelo para a moza de O Tesouro, unha das obras máis coñecidas do escultor cambadés Francisco Asorey. Este primeiro Día das Artes Galegas, aínda que dedicado ao Mestre Mateo, é unha boa oportunidade para dar a coñecer esta curiosa perspectiva dunha das pezas senlleiras do noso patrimonio artístico.

 

Conta Manuela Sánchez, que en 1955 estaba xa casada e vivía en Montevideo, que o escultor fixouse nela un día de 1925 cando se cruzaron en San Roque. Ela traballaba por alí, como costureira ganando un xornal de 5 reais diarios; el tiña o seu estudo nas proximidades.

A inspiración foi instantánea pois aínda non chegara ao obradoiro cando lle chegou recado de que Don Paco quería que fora a modelo dunha das súas obras. Para a moza a proposta era insólita pois non sabía ben en que consistiría o oficio pero o artista era ben coñecido e querido no barrio asi que aceptou. Iso si, iría acompañada dunha muller maior, para calmar os medos da familia.

Durante tres meses acudiu diariamente ao estudo do escultor e ao cabo, naceu esta obra icónica da nosa cultura.

Podedes ler a entrevista completa que lle fixeron a Manuela en La Noche.

E revisar a obra do escultor da Raza na web da Asociación Cultural Francisco Asorey

Como pode a historia axudar ao teu negocio?

Alimentos tradicionais, Contidos dixitais, dehistoria

IMG_20150303_110556

O correcto tratamento do pasado dunha empresa pode marcar un antes e un despois á hora de posicionarse no mercado e ganar a preferencia dos clientes. As pequenas historias dun negocio, as persoas que as protagonizaron, os seus éxitos e desafíos … achegan a unha marca valores de proximidade e conexión co local e persoal; poden transformar un  produto neutro nalgo único e singular, claramente identificable.

Poñamos un exemplo sinxelo: estas pensando en renovar esa navalla tan querida que usas nas merendas e saidas campestres. Cales son as opcións en que pensas?
A maioría de nós pensaría inmediatamente ben na famosa navalla suiza ou ben nunha peza procedente dun obradoiro tradicional (Taramundi, por poñer un caso).
Ben, pensemos: que é o que distingue a estes dous produtos do resto da súa competencia?
Que, cando pensamos neles, proxectan conceptos ligados á calidade e á tradición pois é a permanencia do produto no tempo o que garante que é bo. Doutro xeito, os coitelos terían deixado de venderse e o negocio tería pechado.
Os produtos alimentarios son os que máis tradicionalmente aproveitaron estas connotacións derivadas do pasado e a tradición para consolidar a imaxe de marca pero o certo é que hoxe son cada día máis os sectores que aproveitan este input á hora de desenvolver estratexias de diferenciación.
E ti como o ves?

No Entroido, licor café e augardentes

Alimentos tradicionais, Divulgación, factoría dehistoria, Informes históricos, Publicacións

foto augardenteiroLicor café e bica conforman durante o Entroido un tándem clásico de moitas comarcas galegas; outro tanto poderíamos dicir da augardente e o café e o as herbas e un xantar copioso.

Uns teñen unha longa historia entre nós, outros son máis recentes pero é evidente que forman parte deses momentos cotiás que, como comunidade, repetimos xeración tras xeración. Lonxe quedaron os tempos dos poteiros itinerantes, das potas de barro e de bebidas loubadas na nosa literatura como o rosolí.

Hai un tempo que dehistoria investigou, a petición do Consello Regulador Augardentes e licores tradicionais de Galicia, a historia destas bebidas espiritosas. Alí aprendimos cousas curiosas e ben interesantes e puidemos desfacer algúns mitos asentados como que en Galicia non se destilaba antes de mediados do s. XIX.

Hoxe queremos compartir con vós unhas breves notas tomadas daquel informe e incorporalas á nosa Factoría dehistoria para que as leades e compartades; organizamos os materiais por especialidades, para que podades centrarvos naquela da vosa preferencia 😉

 

 

Cuestións triviais (4): Un tren sae de Zaragoza…

Cuestións triviais, Divulgación

Khayyam

Un mensaxeiro é enviado dunha cidade a outra que está a 400 millas, avanza cada día 20 millas; outro mensaxeiro é enviado 15 días despois e debe alcanzalo á entrada da cidade, de xeito que entren nela a un tempo. Cantas millas ten que facer este cada día?*

Este sería un equivalente medieval ao clásico problema de matemática escolar e foi formulado no Liber mahameleth xa a mediados do século XII. O tratado é un dos máis completos que se conservan da matemática medieval e mesmo é anterior ao do famosísimo Fibonacci (o citado no Código Da Vinci).

É unha obra en latín basada nas investigacións (de altísimo nivel) dos matemáticos de Al Andalus que bebían á súa vez o coñecemento acumulado polos grandes científicos do Islam. Grazas a estre tratado, que dispoñibilizou o coñecemento dos matemáticos árabes á lingua franca da ciencia cristiana, chegaron a Europa conceptos e procedementos de álxebra, xeometría…

O Liber Mahameleth ten ademáis unha fonda vocación práctica presentando ao público unha morea de conceptos matemáticos a través de situacións comúns que, en certo modo, chegaron ata nós na forma dos clásicos e lembrados problemas escolares. Hai pouco foi presentada a edición «definitiva» da obra, reconstruída a partir dos tres mellores manuscritos conservados; a lectura do índice da boa idea da aplicación das matemáticas á vida diaria: comprar e vender, cambio de moeda, contratación de portes, capacidade de cisternas, escalas de xornais… e a lectura do texto (coa súa tradución ao inglés nesa edición) dan unha e mil imaxes da aplicación do cálculo á vida nos tempos medievais.